این مثنوی را همان شب کذایی باخت تیم ملی فوتبال به عراق و هت تریک رونالدو و سه برابر شدن قیمت بنزین گفتم که قطع اینترنت خودش و اضافاتش را ناکام گذاشت!
سر فرصت اگر بخوانید،بد نیست!
شب جشن میلاد آن نازنین
محمد،شهِ آسمان و زمین
جگر از شکست ِفجیع از عراق
زلیخا صفت،دل ولی تاق و تاق!
که فرداست جشن و رسد مژده ای
بشورد،بَرَد بار از گُرده ای!
ولی شانسِ ما،داشت او آن تریک!
همان شب فلک زد به ما هَت تریک!
رونالدو،عراق و یکی از قوا!
نمودند اوقات مان را عزا!
دو تا‌یش اگر کار فوتبال بود
ولی سومی ضدِ هر حال بود!
دو تا را زمان می برد از خیال
ولی آخری یاد بردن محال
یکی با رئیسِ همان مجریه!
بگوید خدایی تو فازِت چیه؟!
تویی را که قدرت چنین کرده مست!
چقدراست رو! تا کی و چند هست؟!
چه فکری رسیدت شبانه به سر؟!
چه کردند این مردمِ در به در؟!
اگر لیتری صد تا که گردد هزار
هف هش سالی شد تا درآمد زکار
چرا یک شبه خیز کردی تو پس؟
نبودت مگر این همه لِفت بس؟
به بنزین چه کاری بگو داشتی؟
چرا بُمب در پُمپ ها کاشتی؟
تو ای اکذب الکاذبین!
نمی گفتی اول چنان و چنین؟!
چنان رونقی می دهم اقتصاد
که دورانِ محمود شویَد ز یاد؟!
چه شد آن همه هارت و پورتَت حسن؟
چه کردی تو با ملّت از مرد و زن؟!
که گویند رحمت به محمود باد!
خوشا دوره اش،کاش بازَم بیاد!
نه قفلی کلیدت ز جایی گشود
نه تدبیر بودت،نه گوشِ شنود!
نه بر جام تو بُرد کاری ز پیش
نه دیگر به ما طاقتی مانده بیش
به کشور نمانده است یک دره خُشک
نیافشانده ای تو در آن عطر و مُشک!
کجا ما و تو تا یک و چارصد؟!
هنوزی تو انگار در این صدد؟!
چو دیشب زدی عید مردم خراب
نمودی بیا بهر جبران شتاب!
هم امروز با عیدیِ انصراف
کمی از حسابت بیا کن تو صاف!
ببخشند شاید کمی از گُنات!
نگویند چیزی به تو یا بابات!
سروده جمعه ۲۴ آبان
با تجدیدنظر و اضافات ۲۶ آبان ۱۳۹۸ خورشیدی
درباره این سایت